Charles Mingus

Był chyba pierwszym leaderem grupy grającym na kontrabasie. Początkowo uczył się grać na wiolonczeli w klasycznej konwencji muzycznej. Jednak brak biegłości w czytaniu nut oraz ostracyzm rasowy nie pozwolił mu na dalsze kontynuowanie kariery muzyka klasycznego. Zwrócił się więc do jazzu i kontrabasu. Grywał z największymi - Luisem Armstrongiem, Dukiem Ellingtonem, Charlie Parkerem.

Miał niebywale wybuchowy charakter - negował wynoszenie na piedestał Charlie Parkera, choć uważał go za geniusza. Terroryzował muzyków, współpracowników, choć wszyscy chcieli z nim grać.

Mam też osobiste wrażenie dotycząca jego muzyki - Igor Strawiński zafascynowany jazzem tworzył kompozycje nim inspirowane. I słuchając albumu Mingus Ah Um to właśnie tego musiał słuchać Strawiński. Poza tym czerpał pełnymi garściami z bluesa, gospel i muzyki klasycznej. Wracał też do starej, tradycyjnej metody symultanicznej improwizacji zespołowej.

Jego spuścizna jest niezwykła. Nie tylko płyty, kompozycje. To też zespoł← wykonywujące wyłącznie jego kompozycje: Mingus Big Band, Mingus Dynasty, Mingus Orchstra, czy w końcu konkurs jego imienia. Reszty musicie sami wysłuchać.