Oleo

To chyba najsłynniejszy standard Sonny'ego Rollinsa. Skomponowany w 1954 roku szybko stał się standardem. Nagrany po raz pierwszy z Milesem Davisem jest przykładem tzw. kontrafaktu, czyli kompozycji opartej na takiej samej progresji akordowej jak w innym utworze - w tym przypadku Georga Gershwina: I Got Rythm. Co ciekawe ten utwór, będący podstawą Oleo posłużył się również do tworzenia innych standardów, żeby wymienić tylko najważniejsze: Antrhropology Charlie Parkera, Cotton Tail Duke Ellingtona czy Rhythm-A-Ning Theloniousa Monka.

Wielu adeptów jazzu używa tej kompozycji jako narzędzia do nauki improwizacji ze względu ma jej prostą lecz dynamiczną progresję akrodów, co pozwala na eksperymentowanie z wieloma pomysłami.